ΣΑΤΥΡΙΚΑ.

Ακαρδη μ'εγκατέλειψες και μου τα πήρες όλα,
μου αφησες ενθύμιο να'χω τη κατσαρόλα
που έφταχνες το φρικασέ,και μου'τρεχαν τα σάλια
τώρα τ'αδειο στομάχι μου με σφίγγει σαν τανάλια,
και στο διπλό μας καναπέ νηστικός την αράζω
για ποιόν να φτιάχνεις φρικασέ,λέω κι'αναστενάζω
το όμορφο κορμάκι σου ποιός να το πασπατεύει
οσο τώρα το σκέφτομαι,ο νους μου αγριεύει
το ξέρεις ότι σ'αγαπώ γυρισε σπίτι Λίτσα
και μη σε νοιάζει για φαί θα παραγγείλω πίτσα.