ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Δυο και κάτι,σε άδειο κρεββάτι,
άλλη μια νύχτα που μονάχος ξαγρυπνώ
και δεν κοιμάμαι,όλο θυμάμαι
τα δυό σου μάτια,σαν κομμάτια απ'ουρανό.

Ελα μαζί μου,γίνε δική μου,
γίνε αστέρι στη ζωή μου,ήλιος φως
σβύσε τη φωτιά μου,αχ έρωτά μου
δεν σε ξεχνάω,σ'αγαπάω σαν τρελλός.

Δύο και κάτι,δεν κλείνω μάτι
θυμάμαι μόνο,τα γλυκά σου τα φιλιά
και υποφέρω,γιατί το ξέρω
πως βασανίζεσαι κι'εσύ σ'άλλη αγκαλιά

ΤΡΕΛΛΟ ΠΑΘΟΣ

Αυτός ο άλλος μου εαυτός,
μου λέει δεν είμαι σωστός
και με καταδικάζει
γι'αυτό το πάθος το τρελλό
που τυραννάει το μυαλό
μου κομματιάζει την καρδιά
τη λογική διχάζει.

Μα δεν μπορώ ν' αντισταθώ
όσο πολύ κι'αν προσπαθώ
'οσο κι'αν βασανίζομαι
τίποτα δεν αλλάζει.

Οσες φορές κι'αν έφυγα
τον πόνο δεν απέφυγα
γύριζα πάντα πίσω
και τη ζητάω σαν τρελλός
ξέρω δεν γίνεται αλλοιώς
χωρίς αυτόν τον έρωτα
δεν γίνεται να ζήσω.

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Η ΣΑΙΤΙΑ

Η σκοτεινή σου η ματιά
του έρωτα είναι σαιτιά
που δείχνει την καρδιά μου
σημάδεψέ την είμαι εδώ
το χέρι σου να οδηγώ
ίσια στα εσώψυχά μου.

Μην αστοχήσης προσπαθώ
θέλω να σου παραδοθώ
με όλο μου το είναι
του ονείρου σου να'μαι εραστής
και του καημού σου ο ληστής
ψυχή μου εδώ μείνε
και ουρανός μου γίνε

Η ΑΓΆΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Η σκιά της μελαγχολίας
πλανιέται μες τα δικά σου μάτια
σκιά αμφιβολίας
κι'η καρδούλα σου κομμάτια
πως θες να σου το πω; 
ψυχή μου σ'αγαπώ.


Αχ γιατί δεν με πιστεύεις
οτι για σένα μόνο ζω
γι'αλλού μου ταξιδεύεις...
η αγάπη ειν'εδώ
κι'ο ήλιος θα μας βρίσκει το πρωί
μαζί,για μια ζωή


Πλάι σου ν'ανασαίνω
απ'το χαμόγελό σου
στους ουρανούς ν'ανεβαίνω
όταν θα μου λες τα σ'αγαπώ σου
και ο χρόνος θεατής
μα ο 'ερωτας ο πρωταγωνιστής
μην τ'αρνηθής.


Δεν θ'αποχωριστώ
δυο χείλη αγαπημένα
τον Θεό θα ευχαριστώ
που σ'εστειλε σε μένα
φύλακας να'μαι και άγγελός σου
στο γλυκό όνειρό σου.

Σατυρα

Πηρα βιντεο-κάμερα,να'χω στις διακοπές μου,
μα τώρα που'φυγες εσυ ποια θα τραβάω πες μου.

Σου έλεγα πάμε στο νησί απο έννοιες να ξεδώσεις
μα χάθηκες και έμεινα να ξεπληρωνω δόσεις.

Αχ,γιατί μου φέρθηκες σκληρά κι'ανέντιμα τελείως
κι'εγω μπροστά στους φίλους μου,αισθάνομαι γελοίος.

Μου το'λεγαν οι κολλητοί,φίλε θα μετανοιώσεις
με τη γυναίκα που'μπλεξες το κραχ δεν θα γλυτώσεις.

ΣΑΤΥΡΙΚΑ.

Ακαρδη μ'εγκατέλειψες και μου τα πήρες όλα,
μου αφησες ενθύμιο να'χω τη κατσαρόλα
που έφταχνες το φρικασέ,και μου'τρεχαν τα σάλια
τώρα τ'αδειο στομάχι μου με σφίγγει σαν τανάλια,
και στο διπλό μας καναπέ νηστικός την αράζω
για ποιόν να φτιάχνεις φρικασέ,λέω κι'αναστενάζω
το όμορφο κορμάκι σου ποιός να το πασπατεύει
οσο τώρα το σκέφτομαι,ο νους μου αγριεύει
το ξέρεις ότι σ'αγαπώ γυρισε σπίτι Λίτσα
και μη σε νοιάζει για φαί θα παραγγείλω πίτσα.